“We hadden allebei een goede baan en werkten 40 en 32 uur. We hadden wat schulden, maar dat losten we netjes elke maand af. Mijn man hield alles goed bij in excelbestandjes. Ik had net een nieuwe baan, toen ik ontdekte dat ik in verwachting was. We hadden al langer een grote kinderwens en we waren dus heel erg blij met dit wonder. Mijn werkgever dacht daar anders over. Mijn contract werd niet verlengd. Mijn vorige werkgever wilde mij wel weer in dienst nemen, maar voor veel minder uren en niet meer met een vast contract. Ik had dus minder inkomen.

De schulden liepen op en we raakten het overzicht kwijt. We zagen dat het misging en hebben meteen bij de gemeente hulp gezocht. Daar kregen we te horen dat ze ons konden helpen. Na drie jaar zouden we schuldenvrij kunnen zijn. Het begon goed. De gemeente had een globaal overzicht van alle schulden gemaakt, dat we moesten tekenen. Totaal 76.000 euro. Dat klopte niet. Wij hadden het zelf heel goed bijgehouden en op ons eigen overzicht stond 36.000 euro schuld. De gemeente heeft een nieuwe berekening gemaakt, maar pas de derde keer klopte het. We zaten in de schuldhulpverlening, maar de schulden
bleven oplopen. Mijn inkomen was niet altijd genoeg om alles te betalen. De deurwaarders bleven komen, we werden afgesloten van gas, water en licht en we zouden ons huis uitgezet worden. Er kwam geen einde aan. Er was een tijd dat ik niet meer wilde. Het was een heel zware tijd.

Eindelijk kreeg ik een vast contract met veel uren. Het geld stroomde binnen. We waren al gestopt met de schuldhulpverlening bij de gemeente. Met hulp van een deurwaarder hadden we alle schuldeisers geschreven. Die gingen bijna allemaal akkoord met ons voorstel. Herman van SchuldHulpMaatje kwam ons helpen. Twee dagen voor kerst stond hij voor de deur, onze kerstengel. Het eerste wat Herman vroeg was: “Wat zijn je inkomsten en wat zijn je uitgaven?” Dat overzicht hadden we wel, in die excelletjes. Nu konden we gaan afbetalen.

Het was heel moeilijk om te laten zien wat voor puinhoop het was aan iemand die je niet kent. We schaamden ons en ons vertrouwen in instanties was beschadigd, maar hem durfden we wel te vertrouwen. Herman is eerlijk en hij zegt wat hij denkt. Dat ging niet altijd goed. We hebben wel eens wat moeten uitpraten, maar je hebt soms die schop onder je kont nodig. Ik gaf soms te enthousiast geld uit en dan was hij heel streng: “Heb je het echt nodig en wat kost dat?” Ik heb wel eens gedacht: ga weg! Maar als je eruit wil komen, heb je iemand nodig die met je meekijkt en een beetje stuurt.

We zijn er sterker uitgekomen en we zitten in een opwaartse spiraal. Het gaat goed op het werk, ik ga weer een opleiding doen. We hebben al veel afgelost en we hopen over een jaar klaar te zijn. We konden dit jaar voor het eerst weer iets leuks gaan doen als gezin. Ik denk dat ik zonder SchuldHulpMaatje op straat terecht was gekomen. We herinneren elkaar vaak aan die tijd. Daar willen we nooit meer naar ter terug.